Spółdzielnie

Było sobie drzewo…
Które kochało małego chłopca.
Chłopiec przychodził do drzewa codziennie
z jego liści
splątał sobie
wieńce na głowę
i udawał leśnego króla.
Wspinał się po jego pniu,
huśtał na jego gałęziach
i zjadał owoce.
Razem bawili się w chowanego.
A kiedy chłopiec się zmęczył,
zasypiał w cieniu drzewa.
Chłopiec kochał drzewo….
Kochał je bardzo.
I drzewo było szczęśliwe.
Mijał czas.

Chłopiec był coraz starszy
I drzewo często zostawało samo.

Wreszcie pewnego, dnia gdy chłopiec
Przyszedł, drzewo powiedziało:
- Chodź chłopcze. Chodź i wspinaj się po moim pniu, huśtaj się na moich gałęziach, jedz moje owoce, baw się w moim cieniu i bądź szczęśliwy.
- Jestem za duży by się tak bawić.
-  powiedział chłopiec.
- Chce sobie kupować różne rzeczy i cieszyć się nimi. Chcę pieniędzy.
Czy możesz mi je dać?
- Niestety nie mam pieniędzy
- powiedziało drzewo. – mam tylko liście i owoce. Weź chłopcze moje owoce
i sprzedaj je w mieście.
Tak zdobędziesz pieniądze i będziesz szczęśliwy.

Chłopiec wspiął się na drzewo,
Zerwał owoce  i zaniósł je do miasta.

I drzewo było szczęśliwe.

Ale chłopiec nie wracał bardzo długo…
I drzewo było smutne.
Aż pewnego dnia chłopiec wrócił.
Drzewo zadrżało z radości i powiedziało:
- Chodź chłopcze.
Wspinaj się po moim pniu, huśtaj się na moich gałęziach i bądź szczęśliwy.
Jestem zbyt zajęty, by łazić po drzewach –
Powiedział chłopiec.
- Potrzebuję domu, by mnie chronił przed zimnem.
Chce mieć żonę i dzieci, dlatego potrzebuje domu.
Czy możesz dać mi dom?
- Nie mam domu – powiedziało drzewo.
Moim domem jest las.
Ale możesz ściąć moje gałęzie i zbudować dom.
Wtedy będziesz szczęśliwy.

Chłopiec ściął gałęzie i poszedł budować swój dom.

I drzewo było szczęśliwe. Cdn.